Giderim ben yol sıra yavlak uzanmış bir ağaç 
Böyle lâtif böyle şirin gönlüm aydur birkaç sır aç 

Böyl’uzamak ne manâdır çünkü bu dünya fânîdir 
Bu fuzûllük nişânıdır gel beri miskinliğe geç 

Böyle lâtif beziniben böyle şirîn düzünüben 
Gönül Hakk’a uzanuban dilek nedir neye muhtâç 

Ağaç karır devrân döner kuş budağa birkez konar 
Dahi sana kuş konmamış ne güvercin ne hod turaç 

Bir gün sana zevâl ere yüce kaddin ine yere 
Budakların oda gire kaynaya kazan kıza saç 

Er sırrıdır sırrın senin er yeridir yerin senin 
Ne yerdedir yerin senin sana sorarım ey ağaç 

Yunus Emre sen bir nice eksikliğin yüz bin onca 
Kur’ağaca yol sorunca teferrüclen yoluna geç