Ben Anadoluyum... 
Yıllar yılı susuz kaldım, yıllar yılı aç... 

Şükrederek, kalktığım sofralarımda 
Ya soğan ekmek olur, yahut bulamaç. 

Hastalarım ölüm yataklarında 
Ne doktor yüzü gördüm, ne ilaç. 

Zaman zaman nankör çıktı büyütüp okuttuğum, 
Gölge vermedi çok kere diktiğim ağaç... 

Devlet denince hep vergi geldi aklıma 
Jandarma deyince kırbaç... 

En gümrah ırmaklarım boşuna akıp gitti 
Üç beş adım ötesinde toprağım vardı kıraç. 

Gittim, yiğitçe döğüştüm gazâ meydanlarında 
Ne tak-ı zaferler istedim, ne taç... 

Savaşta çiğnetmedim hilâli düşmanlara 
Barışta düştü üstüme gölge gölge haç... 

Yolsuz, okulsuz köylerim, kasabalarım hâlâ 
Alın terine muhtaç... 

Ben Anadoluyum, acılı, mahzun; 
Bende bitmez tükenmez dert kulaç kulaç...