Garibin anası pencerelerden 
Yanık türkülerle yollara bakar 
İncecik yüzünde her akşam üstü 
Çizgi çizgi nokta nokta bir efkar. 

Fakirin anası her sabah sessiz 
Ağlar çocuğunun aç çıplak durduğuna 
Elleri koynunda kalır çaresiz 
Bin pişman doğduğuna,doğurduğuna. 

Mahkumun anası susar konuşmaz 
Suçu kendisinde sanır. 
Kaçar insanlardan aydınlıklardan 
Duvarlara bile baksa utanır. 

Açılsa üstüm biraz,duyar da gece yarısı 
Kalkar yatağından gelir 
Bir mübarek el usanır yorganıma usulca 
Bilirim anamın elidir. 

Bir merhamet bir sıcaklık bir gurur 
Yavrum diyen sesinde 
Ve huzurun günde beş vakit nabzı vurur 
Beyaz tülbentinde,seccadesinde. 

Karımın anası anama benzer 
Öylesine yakın duygulu ince. 
Özü sözü bir,yayla gözesi kadar berrak 
Oturtacak yer bulamaz çıkıp yanına gidince 
Yüreği destanlar gibi sımsıcak. 

Ve alnım açıksa,başım dikse 
Dirliğimiz varsa,mutluysam 
Yüzüme gülüyorsa böyle bu şehir. 
Bir beyaz zambak gibi pırıl pırılsa yavrum 
Ve yavrumsa herşeyi bana sevdiren bir bir 
Bu mutluluk bu düzen bu bitmeyen aydınlık 
Anasının yüzü suyu hürmetinedir.